Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Ελλάδα …χωρίς τσιγάρο… γίνεται; Δεν γίνεται.

Γράφει ο Παπαδάκης Χαρίδημος
Καφενείο στο χωριό, το γνήσιο, το παραδοσιακό, και όχι ξενόφερτη καφετέρια. Καφεδάκι, ρακάκι, πρέφα, τάβλι, τσίκνα, βαριά χνωτίλα. Μαλώνουμε για τους πολιτικούς, τους δημάρχους και ξεσπούμε μεταξύ μας, τους καημούς μας. Ο μεσοκαιρίτης, μπακούρι στη γωνία, πίνει το κρασάκι του και σβήνει την μοναξιά του στο μισοκαμένο του τσιγάρο. «Γαμώ την ατυχία μου» μονολογεί και ακούει τους άλλους που φωνάζουν.
Εμ! τόσα σεκλέτια μαζεμένα στο καφενείο θέλουν την καθαρεύσουσα τους, τον καφέ τους, το ρακάκι τους, το τσιγάρο τους, μέχρι που να σου κάψει η κάφτρα το δάχτυλο.
Μπουφανάκι σινιέ, πανταλονάκι και πουκαμισάκι μαρκέ, παπουτσάκι γυαλισμένο, που αξίζει ίσα με χίλιες κατσικίσιες προβιές, άνευ γραβάτας. Συνολάκι επιμελώς ατιμέλητο, για να το παίξουμε πλησίον του λαού, κοστολογίου πλέον των 3.000 € άνευ κόστους του ωρολογίου, μπουκάρει στο καφενείο με την κουστωδία του.
- Καλημέρα σας
- Που την είδες ρε φίλε την καλή ημέρα.Βοριάς και αφραγκία. Από πού με το καλό.
- Να από το δίπλα χωριό, που είναι το κέντρο υγείας.
-Α ένα τσιγάρο δρόμος. Κατάστημα κέρασε τους, ο φιλότιμος
- Κι από πού είσαι κουμπάρε; ο περίεργος
- Καλά δεν με γνωρίζετε; Είμαι ο Υπουργός Υγείας ο κ. Αβραμόπουλος. Ήλθα επίσκεψη εδώ δίπλα στο κέντρο υγείας και είπα να επισκεφθώ το χωριό σας. Πλησιάζουν και εκλογές και ξέρετε.
- Ξανακέρασε τον, από τους δικούς μας είναι και αυτός, ξέμεινε από φράγκα και ήλθε για το μνημόσυνο του κέντρου υγείας, να φάει κανένα κόλλυβο, ο καλαμπουριτζής.
- Απαράδεκτοι. Καπνίζετε μέσα σε κλειστό χώρο και κάνετε και χιούμορ. Δεν ξέρετε ότι το κάπνισμα απαγορεύεται σε κλειστό χώρο. Κύριε αστυνόμε! πρόστιμο στον καταστηματάρχη και πρόστιμο εις έκαστο καπνίζοντα.
- Μα κύριε υπουργέ μου εγώ δεν έχω τασάκια στα τραπέζια. Τι φταίω εγώ, που από την μια καπνίζουν από την άλλη ρίχνουν τις στάχτες και σβήνουν τις γόπες στο πάτωμα και με βλαστημάει από πάνω και η συμβία όταν σκουπίζει, δικαιολογίες του καφετζή.
- Πρόστιμο! Και να τους συλλάβετε φωνάζει ο παρατρεχάμενος, που η κόρη του τσίμπησε, λόγω καλής διαγωγής του μπαμπά, τη μονιμότητα στο Δημόσιο.
Σηκώνεται το μπακούρι, που είχε αρπάξει και κάτι ψιλές, τότε που σε καλούσαν στο Αστυνομικό Τμήμα για καφέ, είχε πάει και κάτι διακοπές κατά Μακρόνησο μεριά, σβήνει, λόγω ευγενείας, την γόπα με το παπούτσι στο πάτωμα και απευθύνεται στον Υπουργό.
Αφεντικό, πήγατε να μας κόψετε τα κοκορέτσια και τα κεφαλάκια με την ΕΟΚ αλλά πήρατε την σούβλα παραμάσχαλα. Τις βλέπεις αυτές τις γόπες στο πάτωμα. Όλη η ζωή μας με γόπες μετριέται Γόπες, δεμένες με αφραγκίες, καψούρες, καημούς, με χαρές, λύπες, πόνους, ξενύχτια, αγωνίες γέλια, γλέντια, ανία, πλήξη, πίκρα, αισιοδοξία, ξενιτιά, καλωσορίσματα κι αποχαιρετισμούς. Ένας καφενές μας απόμεινε και ένα πακέτο τσιγάρο απ΄ αυτά των 25, τα φτηνά. Τράβα στα μαγαζιά, που για να φάνε δυο άτομα θέλουν τουλάχιστον μια μηνιαία αγροτική σύνταξη των υπερήφανων γηρατειών σας, να πουλήσεις μούρη και εξουσία και άσε μας στο καφενεδάκι μας, στο τσιγαράκι μας και στο όπως μας καταντήσατε. Ελλάδα χωρίς κοκορέτσι, χωρίς καφενείο και χωρίς τσιγάρο, για να καταπίνουμε τα σεκλέτια μας, γίνεται; Δεν γίνεται.

AΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ http://agonigrammi.wordpress.com/

1 σχόλιο:

Yannis_p είπε...

Ωραίες εικόνες μου δημιούργησε το άρθρο στο μυαλό. Μακάρι να ήμουνα κι εγώ αυτή τη στιγμή σε ένα καφενέ και να ένιωθα το χρόνο να κυλάει αργά μπροστά μου. Αλλά ας προσγειωθούμε στην στρεσαρισμένη τις περισσότερες φορές πραγματικότητά μας και στο μεγάλο θέμα του τσιγάρου στις τοπικές καφετέριες που δεν έχουνε πέντε και εφτά θαμώνες όπως το καφενείο του χωριού αλλά εκατόν εφτά και οι εβδομήντα καπνίζοντες.

Ναι το ξέρω εκεί συχνάζουνε τύποι σαν κι αυτούς που λες, με τα σενιέ τα ρουχαλάκια, τα ρολογάκια κτλ. όπως και να το κάνουμε όμως εμείς με αυτούς γύρω μας ζούμε και δεν είναι μόνο αυτοί. Και οι άλλοι οι όχι και τόσο σενιέ με το τσιγάρο στο χέρι είναι. Και εκεί είναι που μεταμορφώνεται το όλο θέμα σε ένα μείζον θέμα υγείας. Ναι το ξέρω, οι κακοπροαίρετοι θα βγούνε και θα πούνε πως είναι πολιτικό και οικονομικό το θέμα. ΟΚ. Δεν αντιλέγω είναι και έτσι, και το και θέλω να το τονίσω. Αλλά είναι πρώτα απ’ όλα θέμα υγείας και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Σεβασμός πρέπει να υπάρχει. Τι κι αν είμαι στο χωριό, τι κι αν είμαι στο Κολωνάκι;