ΟΙ ΟΥΡΑΝΙΤΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

Από το βιβλίο του Δ.Καρτάκη "Η Κίσαμος στην Μάχη της Κρήτης"
Το πρωινό της 20ης του Μάη του 1941, ήταν ένα μαγεμένο πρωινό, ο ήλιος είχε αρχίσει να ξεπροβάλλει από το διάσελο της Κουκουναράς, λαμπρός και πυρωμένος, και έπινε με το εκτυφλωτικό του φως ολόκληρο τον κάμπο της Κισάμου. Τα σπαρτά, κίτρινα σαν το χρυσάφι έγερναν προς την γη, τα αμπέλια υποσχόταν πλούσια σοδειά. ...Το βοσκαρούδικο των δώδεκα χρόνων που έβοσκε το κοπάδι του στο ίσιωμα της Κουκουναράς και που συμβαίνει ύστερα από 50 χρόνια να γράφει τούτες τις γραμμές, θυμάται πως εκείνο το πρωινό ήταν χαρά θεού!!

Όμως αυτή η μαγεία δεν κράτησε για πολύ. Σε λίγη ώρα ένας παράξενος θόρυβος άρχισε να ακούγεται από το βορρά, κατά την μεριά του πελάγους, που σε λίγα λεπτά έγινε σωστό μουγκρητό χιλιάδων εξαγριωμένων θηρίων, που θαρρούσες πως έρχονταν για να χιμήξουν στην Κρήτη και να μπήξουν τα θανατερά τους νύχια στο κορμί της, το χιλιοβασανισμένο στο πέρασμα των αιώνων. Ο ουρανός σκοτείνιασε. Αμέτρητα αεροπλάνα εσκέπασαν το λαμπερό φως εκείνης της ημέρας......Οι μηχανές και οι σειρήνες των αεροπλάνων δημιουργούσαν ένα πανδαιμόνιο που έλεγες πως είχε φτάσει η συντέλεια του κόσμου. Πετούσαν όσο μπορούσαν χαμηλά και πυροβολούσαν κάθε κινούμενο στόχο, άνθρωπο, ζώο, σαν να ήθελαν να εξαφανίσουν τη ζωή από αυτό το νησί. Μα σε λίγο έγινε και κάτι άλλο πρωτόφαντο και παράξενο ..τα αεροπλάνα που πετούσαν κοντά στο Καστέλλι, άρχισαν να ρίχνουν κάτι παράξενες ομπρέλες, που στην άκρη τους φαινόταν να κρέμεται άνθρωπος. 
-"Πέφτουνε αλεξιπτωτιστές", άρχισε να φωνάζει ένας χωριανός....συγχρόνως στον κάμπο της Κισάμου ξεκινούσε η βοή του πολέμου.....