Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

ΚΕΡΑΣΤΗΚΑΜΕ ΕΛΛΑΔΑ


Γράφει ο ΠΑ.ΝΙΚΟΣ
Όντως ήταν ένα μεγάλο πανηγύρι. Όπως θα έπρεπε να είναι ο Αγροτικός Αύγουστος. Που δεν είναι.
Το Σάββατο βράδυ, έγιναν ταυτόχρονα 2 πολύ ενδιαφέρουσες εσπερίδες. Γιατί προγραμματίσθηκαν ταυτόχρονα; Να είναι καλά τα νεοκαπετανιλίκια και ο παλαιοπαραγοντισμός. Ποιος θα καπελώσει ποιόν!
Ήταν εκεί αχλάδια Αργεντινής, ριζο-καλαμποκο-γκοφρέτες Γερμανίας και Βελγίου. Όλα συσκευασμένα και "βαπτισμένα" Ελληνικά. Δυστυχώς από μία ομάδα παραγωγών που ευαγγελίζεται τη «βιολογική ανάπτυξη της Μεσσαράς».
Παρούσα και μία μεγάλη γαλακτοκομική εταιρία που κλείνει τα εργοστάσια της Ελλάδας. Κέρναγε "αγ...ελάδα". Τα κορόιδα.
Τα δρώμενα που έγιναν μαζεμένα, ναι ήταν πολύ ενδιαφέροντα πλην όμως πολύ κουραστικά. Κάποια από αυτά γίνονται τακτικά και χωρίς πολλές φανφάρες.  Περνούν απαρατήρητα. Θα μπορούσαν να γίνονται περισσότερα και πιο τακτικά. Υπό την αιγίδα των Δήμων ή της Περιφερειακής ενότητας Χανίων. Χωρίς να κοστίζουν τεράστια ή εξωπραγματικά ποσά. Γνωρίζω πολύ καλά το θέμα, μιας και έχω συμμετάσχει πολλές φορές σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Π.χ. παρασκευή πρωινού, από παιδιά ενός ολόκληρου δημοτικού σχολείου, με βιολογικά προϊόντα.
Όλα αυτά και άλλα πολλά στραβά, από μία έκθεση πανηγυριώτικης αρπαχτής με χρήματα των ΕΣΠΑ. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Τη κατασπατάληση των Ευρωπαϊκών πόρων και κονδυλίων. Κάτι όχι πρωτόγνωρο. Κάποιοι τρώνε καλά και πολλά, κάποιοι άλλοι μοστράρουν από δίπλα ως σωτήρες. Κρατώντας ψαλίδια. Τζέρτζελο να γίνεται, για να ξεφεύγει από την αγωνία για το μέλλον του ο κοσμάκης. Και να παραμυθιάζεται. Πληρώνοντας εισιτήριο 3 Ευρώ. Για άλλη μια φορά....
Όσο για το με περίσσια, πλην ανώφελη τέχνη, σκαλιστό κεφάλι της γραβιέρας που κόντεψε να γίνει το σήμα κατατεθέν της έκθεσης; Έτσι σκάλιζε περίτεχνα και ο παππούς μου, τα δικά του τυριά. Στα χρόνια της άλλης κατοχής. Ύστερα καθόταν και τα απολάμβανε με το μάτι. Πέθανε από τη πείνα…

1 σχόλιο:

ΠΑγιαυλάς ΝΙΚΟΣ είπε...

Σε ευχαριστώ για την αναδημοσίευση. Μετά τους τόσους Διθυράμβους που είχαν προηγηθεί.....